Kardeş çocuğu

Tanıştığımızda ben 10 yaşındaydım, o da 12.
80'li yıllarda İtalyan Kız Ortaokulu'nun Orta 1'e geçerken düzenlediği Florya Yaz Kampındaydık. İnce uzun, çok çalışkan, çok gururlu, çok terbiyeli, ama bir o kadar da komik bir kızdı. İlk günden en iyi arkadaş oluvermiştik.
Sonrasında 3 yıl ortaokul ve 4 yıl lise hep dipdibeydik.
Mezun olunca o hayalindeki mimarlık eğitimine başladı, ben yabancı diller eğitimine. Başka okullardaydık ama hala beraberdik. Birbirimizin herşeyini, herkesini biliyorduk.
Eski sevgililerden kaçtım, onun evine sığındım. Mezun olduk, onun evinde parti yaptık. İşe girdik, onun evinde parti yaptık. Annem öldü, ilk geceyi onun sayesinde atlattım. Birbirimize tüm iyi ve kötü günlerde tam destek olduk. Yeri geldi çok kavga ettik, az küstük, sonra barıştık. Aylarca birbirimizin sesini duymasak da ne yaptığımızı hisseder olduk.
Deniz doğduğu gün arkadaşım olarak yanımda ilk o vardı. Deniz'in "Eif"i oldu, teyzesi oldu, ailenin bir bireyi oldu onun için.
Evlendi, hamile olduğunu öğrendiğimde kendim tekrar doğuracakmışım gibi hissettim. Çok çok heyecanlandım. Ama doğum yapacağı gün bu kadar titreyeceğimi hiç düşünmemiştim! Bebeğinin doğduğunu öğrendiğim an, gerçekten kimlerle paylaşacağımı bilemedim.
Şimdi ilk kez teyze oldum. Artık hayatımızda bir küçük hanım var. Deniz şimdiden kendisiyle ilgili planlar kuruyor, ona neler öğreteceğini düşünüyor filan (hıı, çok büyüdü ya kendisi, sormayın!). Serra (kardeşim) büyüyüp evlenip çocuk sahibi olana kadar evimizdeki kardeş çocuğu bu minik uğurböceği olacak.

Maşallah diyorum da başka birşey demiyorum!
1anda