Ben bahar çocuğuyum. Baharda doğdum diye belki de, ya da toprağın uyanışıyla da uyumlu, her bahar yeniden doğuyorum. 42 yaşı doldurup 43'e girmeye yaklaştığım şu günlerde kendimi yeniden keşfediyorum.
Sabahları erkenden kalkmayı seviyorum. Ev ahalisi uyurken yeşil ve maviyle buluşmaya gidiyorum, sarı da bazen kendini gösteriyor, kendisini selamlıyorum. Dinleniyorum. Bugüne kadar dinlendiğimden çok daha fazla dinleniyorum, çünkü kendimi dinliyorum. Haftalık planlar yapıyorum, ama mutlaka boş zamanlar yaratmaya çalışıyorum o planlarda da. O boş zamanlarda istediğimi yapma hakkı veriyorum kendime. Bu, bana çok iyi geliyor. Bir takım ödünler vermem gerekse de, hayatıma böyle bir yön verdiğim için kendimi seviyorum ve kutluyorum.
Anne ve eş olarak çok büyük adımlar atıyorum her an. Bazen hata yaparken buluyorum kendimi ama insanım işte, oluyor. Özür diliyorum oğlumdan, kocamdan. Bir küçücük özür çözüveriyor zor durumları - çok şükür!
İşimi, daha doğrusu işlerimi, seviyorum. Kimi zaman zorlanıyorum, hayal kırıklığına uğruyorum tabii, ama hangimiz uğramıyor ki? Deriiin derin nefes alıyorum. Kafamı toplamaya çalışıyorum. Yeni hedefler koyuyor, yeni planlar yapıyorum.
"Yavaşladım" ben...bunu hissediyorum. Ama iyi anlamda. Herkese tavsiye ediyorum. Çünkü biliyor musunuz ki siz hızlandığınızda hayat da hızlıca akıveriyor yanınızdan.
E haydi hayırlısı.
YanıtlaSilSabah fotolarını da bayılıyorum ki ben.
Takipçi anne